«تربيت عاطفي نوجوان»

به احساسات دروني فرد، چه مثبت و چه منفي، عاطفه گفته مي شود. مثل : احساس ترس، احساس عشق و احساس تنفر اگر اين احساسات بروزكند، تبديل به هيجان مي شود. مثل: خشم ، گريه ، نشان دادن ترس و ...
مهم ترين معيار شد عاطفي اين است كه نوجوان بتواند احساسي متناسب با موقعيت از خود نشان دهد.
بُعد عاطفي هم مانند ابعاد ديگر، نوجوان را دچار تحول مي كند. با افزايش سن نوجوان، وي داراي رشد عاطفي بهتر و بالاتري مي شود.
انواع تحولات :
الف – كاهش اطاعت پذيري كودك ب – گرايش به همسالان ج– هيجان پذيري
1 – كاهش اطاعت پذيري كودك:
برخي از والدين از اين كه فرزندان آنان كم تر اطاعت مي كنند، دچار دغدغه مي شوند و ممكن است اين نگراني را با رفتارهاي خشن همراه كنند. والدين بايد توجه كنند اين مساله به دليل بلوغ و رشد عاطفي كودك اتفاق مي افتد و سخت گيري زياد دراين مرحله، ممكن است مشكلات عاطفي مجددي را براي وي به همراه داشته باشد.
كاهش اطاعت پذيري گاهي به دليل خود ارزنده سازي است. هر چه زمينه خود اثباتي براي نوجوان فراهم شود، او مي تواند خود را در خانواده و جامعه مطرح كند و مورد تشويق قرار بگيريد. مطمئناً اطاعت پذيري كمترمي شود.در اين شرايط نوجوان اطاعت پذيري كمتري از والدين دارند.
گرايش به همسالان:
در سن نوجواني دختران و پسران به همسالان خود به طور شديد گرايش پيدا مي كنند. اين مسئله ممكن است ميزان توجه فرزند را نسبت به والدين كم كند.
جاي نگراني نيست. هر چه نوجوان با همسالان خود رفت و آمد داشته باشند،( به شرط آن كه در فضاي مناسب اين رابطه وجود داشته باشد) مطمئناً به رشد عاطفي آنان كمك مي كند.
هيجان پذيري
غلبه حالت ها هيجاني بر حالت هاي ذهني و شناختي را هيجان پذيري مي گويند.
نوجوانان حالت ها هيجاني و انفعالي را نسبت به حالت هاي شناختي بيشتر از خود نشان مي دهند.
بالطبع حساس تر هستند و پاسخ هايي مانند : ترس، يأس،‌خشم،‌ پاسخ هايي عشق ورزيدن و محبت را از خود بروز مي دهند.
البته بايد توجه داشت كه پاسخ هاي عاطفي و هيجاني نوجوان اغلب پايدار نيست و با توجه كردن به برخي از حالت ها ي عاطفي و بها دادن به آن مي توان بعضي از رگه هاي عاطفي مثبت را پايدارتر كرده ، و با تقويت نكردن برخي رگه هاي منفي آن را كاهش داد.