آن کس که بدم گفت بدی سیرت اوست
آن کس که مرا گفت نکو خود نیکوست
حال متکلم از کلامش پیداست
از کوزه‌‌ همان برون تراود که در اوست

(شیخ بهایی)

اما این آبرو چیست که ما تا این حد برایش اهمیت قائلیم؟  در پاسخ باید گفت: چیزی که ما آن را «آبرو» می‌نامیم، در بیشتر مواقع به معنای «تایید دیگران» است. یعنی اگر می‌گوییم: «آبرویم نرود»، منظورمان این است که اعتبارمان نزد دیگران خراب نشود. به عبارت دیگر، «آبروداری» در جامعه ما به این معنا جا افتاده که دیگران ما را نفی نکنند؛ ما را بپذیرند و تاییدمان کنند.